lo admito, escribo desde al indignación, me he picado!

Hace bastante tiempo que no escribo, y me da la sensación de que últimamente la mitad de mis entradas empiezan así, pero en fin, es que intento justificarme para que mi pobre blog no se sienta tan abandonado.

Aunque la verdad es que tampoco he tenido mucho que decir, o más bien tengo mucho pero de lo que no puedo decir ni pío. Pero de eso ya hablaré en otro momento.

Puedo decir, eso si, que hace unos días algo me alteró sobremanera. Ese algo, es más bien un alguien. Hay personas que, creo, tienen que destacar por encima de los demás, son líderes lo queramos o no, y se comportan como tal. Pero si, ay, pobre de ti, no has caído sobre el influjo de sus encantos, no eres más que un pobre inculto, un paria, un ser humano de segunda categoría, un ‘notas’ que quiere destacar por encima de él, ¡¡que desconsiderado!!

Y lo mejor (o lo peor) es que encima se creen con el pleno derecho de criticar, despedazar y faltar el respeto por la espalda, a lo cobarde a quién consideren que no está a su altura o no entre en su ‘círculo de confianza’, y aunque entres, que más da, nunca será real, porque aún así te juzgará con todas las de ‘su’ ley.

Tal vez se me nota un poquito quemada, por cual aquí tenéis los hechos (más o menos):
la cuestión es que alguien que creíamos de entera confianza ha ido criticando a una persona muy allegada a mi y de rebote a mi también, por un tema puntual, pero también sabemos que no es la primera vez. En plan rey, sentado en una terracita de bar rodeado de toda ‘su’ gente, que creíamos también era la nuestra. Que bonito. Y luego encontrártelo y tan normal. La verdad es que yo, ya ni le miro a la cara. No podría; me ha caído los pies.




Si yo fuera una hi** d**ut*, lo entendería, pero es que encima he sido una ‘parda’ total, haciéndome la simpática porque pensaba que valía la pena ser su amiga. Una pérdida de tiempo.

Está claro que nadie es cándido ni bondadoso, pero al menos no seamos tan falsos, por favor. Porque al final uno acaba solo, haciendo de hombre orquestra, sin guitarrista, ni bajo, ni batería, ni teclas, ni ná de ná. Que el solista se aguante a él solito. WTF!!!!!

Ah!! Me he quedado un poco más descansada.
¡¡¡Hasta la próxima corazones!!!

Comentaris

David ha dit…
Hay gente que no merece la pena...
Glow ha dit…
Nena, quin mal rotllo, ja m'explicaràs... I endavant, tu, que a aquestes coses no val la pena dedicar-li ni dos minuts!

Petó
Rachel Kaleastam ha dit…
Lo sé, lo sé.... pero me permití una noche de total indignación, no querráis saber la de cosas malas que salieron de mi boca ;P. Que malo es el odio, jajajaja!!!!


Glow, bonica, no hi ets dissabte? que he quedat amb el teu home xtornar-li els 'trastus'

UN BESAZO PARA CADA UNO!!!

El tuyo´David, viaja más que estás más lejos! ;P
raul moya ha dit…
Totalment d´acord.
De vegades la vida et sorpren, Tot i així, molt millor haver-ho sapigut ara que més endevant. Life is Life

Entrades populars d'aquest blog

En dique seco

Que tiene la zarzamora .....

After, after ... AZKENA ROCK FESTIVAL 2010!!!!!